Koło Łowieckie "OSTOJA" w Wysokiej

Cyranka - gatunek wędrownego ptaka wodnego średniej wielkości, z rodziny kaczkowatych.

Samiec w szacie godowej ma głowę i szyję brązową. Nad okiem ku karkowi biegnie łukiem biały pas - taka brew jest wyjątkowa u kaczek. Pierś również brązowa, ale jaśniejsza i pokryta drobnymi, ciemnymi cętkami. Boki białe z drobnym, czarnym prążkowaniem. Grzbiet brązowy z długi ozdobnymi piórami, na skrzydłach sinoniebieskie plamy, lusterka bladozielone z metalicznym połyskiem. Samica i samiec w szacie spoczynkowej, a także młodociane są brązowe z ciemnym deseniem. U kaczora tylko skrzydła zachowują barwy szaty godowej. Wierzch skrzydeł jaśniejszy niż u cyraneczki. Szarobrązowe lusterko mieni się na zielono, ale jest słabo widoczne. Dziób przeważnie jest szary. Charakterystyczny dla tego gatunku u obu płci jest tylny brzeg skrzydeł. Od cyraneczki różni się kolorem skrzydełka kciukowego: u cyranki jest ono jasnoniebieskie, u cyraneczki - ciemnoniebieskie.

Zamieszkuje niemal całą Eurazję: Europę poza północną częścią Półwyspu Skandynawskiego i Półwyspem Iberyjskim, a w Azji pasem po Pacyfik i Japonię. Przeloty w marcu - kwietniu i sierpniu - październiku. Wędrowne ptaki europejskie zimują w basenie Morza Śródziemnego i środkowej Afryce, gdzie docierają na półkulę południową. W Polsce nieliczny ptak lęgowy niżu. Głównym obszarem lęgowym są Kotlina Biebrzańska oraz bagienna dolina Narwi. Preferuje gęsto zarośnięte zbiorniki wodne. Często są to niewielkie stawy, a nawet rowy melioracyjne.

Żywi się roślinami wodnymi, uzupełnianymi przez drobne zwierzęta wodne - bezkręgowce, drobne ryby i kijanki.

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.