Cyranka (Anas querquedula)
Cyranka - gatunek wêdrownego ptaka wodnego ¶redniej wielko¶ci, z rodziny kaczkowatych.

Samiec w szacie godowej ma g³owê i szyjê br±zow±. Nad okiem ku karkowi biegnie ³ukiem bia³y pas - taka brew jest wyj±tkowa u kaczek. Pier¶ równie¿ br±zowa, ale ja¶niejsza i pokryta drobnymi, ciemnymi cêtkami.
Boki bia³e z drobnym, czarnym pr±¿kowaniem. Grzbiet br±zowy z d³ugi ozdobnymi piórami, na skrzyd³ach sinoniebieskie plamy, lusterka bladozielone z metalicznym po³yskiem. Samica i samiec w szacie spoczynkowej, a tak¿e
m³odociane s± br±zowe z ciemnym deseniem. U kaczora tylko skrzyd³a zachowuj± barwy szaty godowej. Wierzch skrzyde³ ja¶niejszy ni¿ u cyraneczki. Szarobr±zowe lusterko mieni siê na zielono, ale jest s³abo widoczne.
Dziób przewa¿nie jest szary. Charakterystyczny dla tego gatunku u obu p³ci jest tylny brzeg skrzyde³. Od cyraneczki ró¿ni siê kolorem skrzyde³ka kciukowego: u cyranki jest ono jasnoniebieskie, u cyraneczki
- ciemnoniebieskie.
Zamieszkuje niemal ca³± Eurazjê: Europê poza pó³nocn± czê¶ci± Pó³wyspu Skandynawskiego i Pó³wyspem Iberyjskim, a w Azji pasem po Pacyfik i Japoniê. Przeloty w marcu - kwietniu i sierpniu - pa¼dzierniku. Wêdrowne ptaki europejskie zimuj± w basenie Morza ¦ródziemnego i ¶rodkowej Afryce, gdzie docieraj± na pó³kulê po³udniow±. W Polsce nieliczny ptak lêgowy ni¿u. G³ównym obszarem lêgowym s± Kotlina Biebrzañska oraz bagienna dolina Narwi. Preferuje gêsto zaro¶niête zbiorniki wodne. Czêsto s± to niewielkie stawy, a nawet rowy melioracyjne.
¯ywi siê ro¶linami wodnymi, uzupe³nianymi przez drobne zwierzêta wodne - bezkrêgowce, drobne ryby i kijanki.
Na terenie Polski gatunek ten jest objêty ¶cis³± ochron± gatunkow±.

