Czapla siwa (Ardea cinerea)
Czapla siwa - gatunek du¿ego ptaka wodnego z rodziny czaplowatych.

G³os Czapli |
Ubarwieniem czapla siwa przypomina ¿urawia, ale jest od niego mniejsza i ma inn± sylwetkê. Nie wystêpuje dymorfizm p³ciowy. G³owa bia³a, z czarnymi bokami ciemienia i ozdobnymi piórami na potylicy. Skrzyd³a, wierzch cia³a i ogon szare. Koñce skrzyde³ zaokr±glone. D³uga szyja bia³awa, z czarnymi kreskami uk³adaj±cymi siê w pionowe linie. Dziób ¿ó³ty. W sezonie lêgowym na grzbiecie jasne, wyd³u¿one barkówki. Na nasadzie skrzyde³ czarna plama, a po bokach cia³a czarny pasek. Nogi d³ugie, ¿ó³tawo-br±zowe. M³ode osobniki maj± ciemniejsze dziób i nogi, s± ca³e bardziej szare i maj± ciemny wierzch g³owy. Sposób u³o¿enia szyi przez czaplê siw± mo¿e wydawaæ siê nienaturalny. Mo¿e ona jednak bez trudu bardzo mocno wyginaæ szyjê, dziêki specjalnej budowie krêgów szyjnych. W dwóch miejscach na szyi wystêpuje tak¿e co¶ w rodzaju stawów. W trakcie lotu szyja wci±gniêta, przybiera esowaty kszta³t, skrzyd³a ³ukowato wygiête.
Zasiedla Europê, Azjê i Afrykê. ¦rodowiskiem ¿ycia tego gatunku s± p³ytkie wody przy jeziorach, rzekach, trzcinowiska, namorzyny oraz pola ry¿owe. Gniazduje zazwyczaj w pobli¿u
wód s³odkich, na wybrze¿ach pojawia siê tylko zim±.
W Polsce ptaki zamieszkuj± na zachodzie kraju. Czê¶ciej widywane s± w pasie polskich jezior - Pojezierze Mazurskie, Pomorskie, Gnie¼nieñskie, czyli na pó³nocy i zachodzie. Nie ma ich w górach. Najwiêksza kolonia tych
czapli znajduje siê ko³o Szczecina w rezerwacie Kurowskie B³ota. opulacje europejskie), nad du¿ymi, niezamarzaj±cymi zbiornikami wodnymi. Przeloty w marcu-kwietniu i sierpniu-wrze¶niu. Jest ostro¿nym ptakiem. Zazwyczaj
widywany pojedynczy osobnik albo kilka ustawionych w linii wzd³u¿ brzegu, gdy wypatruj± zdobyczy.
Po¿ywienie bardzo urozmaicone, s± to g³ównie ryby, poza tym drobne ssaki i ma³e ptaki, ¿aby, ¶limaki, skorupiaki i wê¿e. Potrafi tak¿e w locie ³apaæ owady. Zim± na polach szuka myszy, szczurów oraz d¿d¿ownic. W trakcie polowania czapla siwa brodzi w wodzie majestatycznie i powoli, aby nie p³oszyæ ryb. Stoi tak¿e na jednej nodze, cierpliwie wypatruj±c ryb, a gdy jaka¶ wyp³ynie na mieliznê, szybkim wyrzutem dzioba chwyta j± i po³yka.
Ardea cinerea jest objêta ochron± gatunkow±.

