Koło Łowieckie "OSTOJA" w Wysokiej

Jastrząb - gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych.

Dorosłe osobniki mają wierzch ciała szaropopielaty, a spód jasny w poprzeczne, szare, faliste prążki. Pręgowane podogonie z jasną plamą u nasady. Sterówki wachlarzowate. Nad okiem charakterystyczna szeroka, biała brew. Utworzona jest, podobnie jak u innych ptaków drapieżnych, z kostnej tarczki nadocznej, która ma chronić oko ptaka w czasie lotu od oślepienia. Tęczówka jaskrawożółta (u starych samców ognista). Jastrzębia głowa ma charakterystyczny profil - zagięty dziób prosty u nasady skierowany jest ku przodowi. Swą zwrotność w locie zawdzięcza stosunkowo krótkim i szerokim skrzydłom oraz długiemu ogonowi. Samiec jest niewiele większy od samicy krogulca, ma łupkowoszary wierzch i biały spód z ciemnymi prążkami. Młode jastrzębie mają wierzch ciała bardziej brązowy i przede wszystkim zamiast falistych prążków, plamki w kształcie spadających kropel wody na rdzawożółtym spodzie. Końce piór są jasne. Sylwetka, tęczówka i brew nad okiem takie same jak u dorosłych. Nogi żółte.

Zamieszkuje strefę lasu iglastego na północnej półkuli. W Polsce nieliczny ptak lęgowy i zimujący, miejscami bardzo nieliczny. Spotkać go można w całym kraju, również w górach. W Europie Środkowej to ptak osiadły. Obecnie licznie zasiedla polskie nizinne lasy liściaste i góry do 1000 m n.p.m. Najliczniejsze stanowiska występują na Śląsku i w Wielkopolsce. Zamieszkuje stare, luźne drzewostany iglaste i mieszane w pobliżu łąk, pól uprawnych i innych terenów otwartych. Jesienią i zimą częściej spotykany na otwartych terenach. Preferuje zróżnicowane krajobrazy, bogate w kryjówki i długą granicę pomiędzy lasami, a przestrzeniami niezadrzewionymi. Od kiedy nasilenie tępienia tego ptaka osłabło zaczął pojawiać się w pobliżu miast, zabudowań gospodarskich lub rzadziej w ich obrębie. Może lęgnąć się w podmiejskich parkach i śródpolnych remizach. Unikają jednak zapuszczania się w głąb rozległych obszarów otwartych. Przy mniejszych zadrzewieniach wybiera te, które gwarantują mu spokój i ciszę. Przez większość roku jastrzębie pozostają na swoim terytorium i zwykle widuje się je pojedynczo.

Jastrząb jest wszechstronnym drapieżnikiem. Najchętniej poluje na gołębie grzywacze i sierpówki. Poza tym łapie z zasadzki inne średniej wielkości ptaki, głównie krukowate, grzebiące i śpiewające do wielkości drozda. Ze ssaków poluje na wiewiórki, zające, króliki, a nawet drobne gryzonie, które stanowią znaczną część jego diety głównie jesienią. Poluje samotnie, złowioną zdobycz skubie z pierza lub futra i zjada w ukryciu. Resztki większych ofiar zostawia do następnego dnia. Większe samice polują zwykle na zwierzęta o pokaźniejszych rozmiarach, dochodzące do gabarytów kury czy zająca.

W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą.