Koło Łowieckie "OSTOJA" w Wysokiej

Tchórz zwyczajny - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, protoplasta fretki.

Długość ciała 30-46 cm, ogona 11-17 cm. Ubarwienie: futro na zewnątrz ciemnobrunatne z żółtawym, niemal białym, przebłyskującym podszyciem, brzuch, podgardle i łapy ciemniejsze, prawie czarne, twarz rozjaśniona buałymi pasmami siągnącymi się nad oczami i policzkami, pysk biały. U młodych ubarwienie ciała jest bardzo jasne, niemal białe. Samce są znacznie silniejsze od samic. Ogon tchórza jest krótszy i mniej puszysty od ogona kuny.

Występuje niemal w całej Europie aż po Ural, oprócz północy i południa Półwyspu Bałkańskiego. Żyje w lasach, zagajnikach i zaroślach. Występuje też na otwartej przestrzeni lub w poblizu ludzkich osiedli, Chętnie przebywa w okolicy wody. Czasami zasiedla gospodarstwa wiejskie.

Jest typowym drapieżnikiem. Ze względu na nieduże rozmiary ciała poluje głównie myszy, szczury, a w pobliżu zbiorników wodnych oraz na terenach wilgotnych z upodobaniem zjada żaby. Ponadto nie gardzi chomikami, królikami, płazami, gadami i owadami. Potrafi upolować też zająca, bażanta lub kuropatwę. Jesienią żywi się dodatkowo owocami. Jest raczej cichym samotnikiem, prowadzącym skryty tryb życia. Dzień przesypia w wykrotach lub w norach opuszczonych przez inne zwierzęta.

Okres polowań:
Od 1 września do 31 marca. W obwodach, w których występują głuszce lub cietrzewie, na tchórze wolno polować przez cały rok.